Tatarım!
Tatarım! — qırımtatar şairi Cemil Kermençikliniñ (tat, dağlı qırımtatar) yazğan bir şiiri.
Şiir
[deñiştir | kodunı deñiştir] Baş üstümde dolaşıyur bir bulut,
Maña diyur: «Tatarlığı sen unut!»
Hayır, dostum, sen bu dertten fariğ ol,
Şu sözleri hatiriñde eyi tut:
Sen ne dirseñ, tatar oğlu tatarım,
Tatarlıqtır benim iftiharım!
Lâtif baar ruzgârları küserse,
Dört taraftan accı yeller eserse,
Yerler, kökler, dağlar, daşlar, deñizler
Yüz çevirip yollarımı keserse,
Yol aramam, ortalıqta yatarım,
Amma derim: tatar oğlu tatarım!
Qorqunç şemşek iç durmayıp çaqarse,
Er tarafı yıldırımlar yaqarse,
Biñ yıl yağmur, burçaq, qar, buzlar yağup,
Düşen seller ortalığı yıqarse,
Yükselirim, alçalırım, batarım,
Yer altına kirsem, yine tatarım!
Dünya batsa, derya taşsa, çağlasa,
Ay, küneş de qorqup qaçsa, ağlasa,
Yedi qat yer, yedi qat kök birleşüp,
Tatarlığı inkâr etse, saqlasa,
Yeri, kökü bir-birine qatarım,
İnkâr etmem, yine tatar, tatarım!
Cebrail saña şaatlıq iderse,
Mikail de qısmetiñi keserse,
Azrailiñ elinde qılınç kelüp
Esrafil de soñ süreni oqudurse,
Uquq uzerinde biñ yıl yatarım,
Red iderse, zorle derim - tatarım!
Arş-i-ala ahirete enerse,
Levh-i-mehfuz köz ögüme kelirse,
Yedi ceennem, sekiz cennet, bir sırat
Avaz keser, tatar degilsiñ derse,
Cümlesini bir tarafa atarım,
Ceenneme kitsem, yine tatarım!
Almanlar da senden taraf olurse,
Cennet gurilerinden soralırse,
Er millete cennetten yer verilirse,
Tatar olan, cennetten quvulırse,
Abdiya-cihanda yanarım,
Lâkin yine tatar, tatar, TATARIM!